W poprzednich artykułach wspominałam o tworzeniu wirtualnego środowiska i o uruchamianiu aplikacji Django w takim środowisku. O ileż wygodniej jest jeśli wybrane przez nas IDE współpracuje z wirtualnym środowiskiem i zwalnia nas z obowiązku aktywowania go za każdym razem ilekroć chcemy pracować z naszą aplikacją. Ja do najwygodniejszych narzędzi do pisania kodu w Pythonie uważam PyCharm, a on na szczęście daje się tak właśnie skonfigurować. Dziś chcę Cię nauczyć jak to się robi. Zatem do dzieła.
Kiedy mamy uruchomiony PyCharm i otwarty projekt zawierający aplikację Django, którą chcemy połączyć z wirtualnym środowiskiem, wybieramy z menu File pozycję Settings
W ustawieniach szukamy miejsca gdzie można zdefiniować interpreter dla naszej aplikacji. Można to sobie ułatwić wpisując w okienku do wyszukiwania hasło ‘interpreter’. Klikamy w pozycję Project interpreter i oczom naszym ukazuje się okno w którym możemy ten interpreter ustawić.
Możemy rozwinąć listę znajdującą się na górze okna i wskazać jeden z interpreterów. Jednak najprawdopodobniej naszego środowiska wirtualnego tam nie będzie. Co wtedy? Wtedy możemy kliknąć w nadziei że na pełnej liście dostępnych interpreterów (zdefiniowanych kiedykolwiek przez nas w PyCharm) znajdzie się to czego szukamy.
Ponieważ jednak robisz to pierwszy raz, to oczywiście na pełnej liście nadal nie możesz znaleźć wirtualnego środowiska, o które Ci chodzi. Jednak masz możliwość dodania go do listy interpreterów. Co robić? Kliknąć mały niepozorny plusik znajdujący się na prawym marginesie okna.
Ten plusik przeniesie nas do okna w którym możemy zdefiniować nowy interpreter. Żeby wybrać stworzone przez nas środowisko wirtualne należy wybrać opcję Existing environment, a następnie kliknąć w button, który umożliwi nam wskazanie ścieżki (na poniższej ilustracji wskazany kursorem).
I już prawie kończymy. Znajdujemy na dysku katalog naszego wirtualnego środowiska. W tym katalogu znajdujemy podkatalog bin i wskazujemy na znajdujący się w nim plik python. Zatwierdzamy przyciskiem [ OK ].
Ścieżka do wskazanego pliku pojawi się w oknie dodawania interpretera. Pozostaje tylko zatwierdzić nowy interpreter i już nasze wirtualne środowisko znajduje się na liście interpreterów i możemy je przypisać do naszego projektu. Od tej pory uruchomienie projektu aktywuje wirtualne środowisko o czym można się przekonać spoglądając na znak zachęty widoczny w oknie terminala PyCharm.